แซนต้าตัวร้ายกะนายเรนเดียร์

ไม่รอฟังคำตอบก็จับเอาเจ้ากวางตัวน้อยพลิกลงไปที่ฟูกด้านหลัง

ผมค่อยๆ จัดการกับคนตรงหน้าอย่างไม่รีบร้อน คืนคริสมาตยังอีกนาน

ก่อนจะค่อยๆ บรรจงจูบลงไปบนริมฝีปากบางอีกครั้ง มือทั้งสองข้างก็ค่อยๆ ละไล้ไปตามผิวเนียน ก่ินจะสอดเข้าไปใต่เสื้อเชิ้ตที่เจ้าตัวสวมใส่ก่อนที่จะไปหยุดอยู่กับตุ่มไตทั้งสองข้าง

"อื้อออ ฮยองง.. อะ อย่าา" ร่างบางเอ่ยปากห้ามแต่การกระทำของร่างบางช่างสวนทางกับคำพูดเมื่อเจ้าตัวแอ่นหน้าอกขึ่นตามฝ่ามือ ไหนจะหยดน้ำตาที่กำลังคลออยู่ ไม่นับผิวขาวของคนตรงหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อตามอารมณ์ที่ผมปลุกขึ้นมา

"เรนเดียร์น้อยเรามาเล่นกันดีกว่า" คนใต้ร่างปรือหน้าขึ้นมามองผมอย่างไม่เข้าใจ

"ก็ยองแจเป็นเรนเดียร์แล้วให้ฮยองเป็นแซนต้าไง ตกลงไหม"
ผมพูดก่อนจะกรุงะตุ้นหาคำตอบอีกคนโดยการใช้มือข้างหนึ่งจับไปที่ส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า

"โอ๊ะ ตะ ตกลงก็ได้ หยุดนะฮยอง"

"ไม่ครับเรนเดียร์น้อยต้องเรียกว่าแซนต้ารู้ไหม"

"ซะ ซานต้า อืมมม" ผมให้รางวัลกวางน้อยของผมโดยการล้วงมือเข้าไปใต้กางเกงของอีกคนก่อนจะใช้อีกมือนึงปลดตะขอและรูดรั้งออกไปทั้งชั้นนอกและชั้นใน

"อ่ะ กวางน้อยเป็นกวางต้องเดินสี่ขารู้ไหม" พูดจบผมก็พลิกเอาร่างของคนตรงหน้าให้อยู่ในท่าคุกเข่าก่อนที่ตัวเองจะตามซ้อนไปด้านหลัง

"แซนต้า แซนต้าต้อง อืม ต้องขี่กะ กวาง อย่างงี้นะหรอ" กวางน้อยเอ่ยเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับหันหน้ามามองผมทางด้านหลัง

ผมว่าผมจะไม่ทนก็เพราะใบหน้าแดงก่ำกับน้ำเสียงยั่วยวนของคนตรงหน้านี่แหละ

ผมเอื้อมมือไปหยิบขวดโลชั่นที่หัวเตียงก่อนจะบีบโลชั่นลงไปที่ช่องทางสีหวานแสนยั่วยวนตรงหน้าก่อนจะส่งปลายนิ้วไล้วนอยู่ด้านนอก

"อะ ฮยองเจ็บ"

เพี๊ยะ!! ผมทำโทษเจ้ากวางน้อยที่บังอาจเรียกผมผิด ผมกำลังจะมอบของขวัญให้เจ้ากวางน้อยเลยนะ

"ไม่ใช่ฮยองต้องเรียกแซนต้ารู้ไหม แซนต้ากำลังจะเอาของขวัญให้กวางน้อยของแซนต้านะ" ผมพูดก่อนจะเเทรกนิ้วยาวจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามก่อนจะแทนที่นิ้วเรียวด้วยสิ่งนั้นของผม

"เจ็บ อ๊ะ ไม่เอา เอาออกไป" ร่างบางส่งเสียงร้องเมื่อสิ่งที่แทนที่นิ้วเรียวมีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่า

"ชู่ววว ไม่ร้องนะ เดี๋ยวแซนต้าจะขี่กวางไปให้ของขวัญละ" ผมเอ่ยปลอบก่อนจะเอื้อมมือไปรั้งรูดส่วนอ่อนไหวของเจ้ากวางน้อยตรงหน้า

เมื่อเห็นว่าอีกคนคลายอาการเกร็งลงแล้วผมจึงค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออดเป็นจังหวะเนิบนาบก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

"อะ อ๊ะ จะออกแล้ว" ยองแจเอ่ยเสียงกระเส่าก่อนจะกระตุกเกร็ง ผมจึงรีบขยับตัวเข้าออกอยู่อีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยเอาของขวัญวันคริสมาตสุดพิเศษเข้าไปในตัวเจ้ากวางน้อยของผม

"เป็นยังงัยบ้างเจ้ากวางน้อย ของขวัญของแซนต้าพิเศษพอไหม"

เอ่ยถามก่อนจะได้รับคำตอบที่น่ารักจากอีกฝ่าย

"แซนต้าคือของขวัญที่ดีที่สุดของผมเลยครับ"

"กวางน้อยก็คือของขวัญสุดพิเศษของแซนต้าเหมือนกันนะ"
 พูดจบก็จับเอาคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ศีรษะกลมดิ๊กซุกจมเข้าไปในอกของผมอย่างหาไออุ่น


.....หน้าหนาวกับคริสมาตมันดีอย่างนี้นี่เอง.....


กลับไปเม้นให้เค้ากะน้องได้นะคะ >>
After cut scene จิ้ม 
Before cut scene จิ้ม

You're my toy. [BoubleB Version]

"อือออ" เสียงของร่งเล็กบนเตียงหลังกว้างดังขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนซักแห่ง

"นี่เราอยู่ที่ไหนวะเนี่ย" เจ้าคนตัวเล็กยังคงหันซ้ายหันขวาก่อนจะพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ทั้งเหม็นอับและแทบจะไม่มีแสงสว่างส่องเข้ามาเลย

กึก กึก กึก

เสียงดังจากทางประตูด้านหน้าดังขึ้นก่อนจะเรียกร้องความสนใจของคนตรงหน้า

เมื่อประตูเปิดออกก็พับกับเจ้าของใบหน้ายิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

คิมจีวอนค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างหน้าคนตัวเล็ก

"ว่ายังไงฟื้นแล้วหรอคิมฮันบิน ได้เวลาสนุกของเราละสิ"

"แกอีกแล้วหรอไอ้เตี้ย แกจะจับฉันมาทำไม"
คิมฮันบินทำท่าจะดิ้นหนีแต่ก็ติดที่ว่าทั้งมือและเท้าของเขายังถูกมัดไว้ทั้งหมด

จีวอนไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้าก่อนจะใช้มืองแกร่งหยิบเอาขวดยาขนาดเล็กขึ้นมาก่อนจะกรอกเอาน้ำสีใสในขวดใส่เข้าปากคนตรงหน้า

"ไอ้จีวอนแกเอาอะไรให้ฉันกิน" คิมฮันบินโวยวายทันทีหลังจากที่มือแกร่งปล่อยออกจากปากบางของตนเอง

"ไม่มีอะไรมากหรอกฮันบินก็แค่ยาปลุกเซกส์เท่านั้นแหละ พอดีฉันมีธุระนิดหน่อยแล้วเดี๋ยวฉันมาเล่นด้วยนะ" คิมจีวอนว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินจากไปทางเดิมที่เขาเข้ามา

"อ้อ ฮันบิน เอานี่ไว้เล่นระหว่างที่รอฉันแล้วกันนะ" ชายหนุ่มว่าก่อนจะโยนเอากระเป๋าเป้ใบเล็กที่สะพายไหล่ไว้ให้กับอีกคน ก่อนจะหันหลังจากไปอีกครั้ง

.
.
.
.
.
.


"อืมมม" ร่างของคิมฮันบินเริ่มสั่นด้วยความเสียวกระสันจากฤทธิ์ของยากระตุ้น

สองขาที่ถูกมัดไว้เริ่มวาดป่ายสะเปะสะปะเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยาที่ตนได้รับ

"อืมมมม อ่าาาาา" ร่างเล็กเริ่มบิดเร่าหนักขึ่นเมื่อเวลาผ่านไปซักพักก่อนที่ขาเรียวจะเกี่ยวไปโดนกับกระเป๋าที่อีกคนโยนทิ้งไว้ก่อนออกไป

คิมฮันบินรีบคลานเข้าไปใกล้เมื่อพบว่ามีมีดพกด้านเล็กโผล่พ้นออกมาจากกระเป๋าใบนั่นด้วย

ร่างสั่นเทารีบรุดเข้าไปก่อนจะพยายามใช้สองแขนและสองขาของตัวเองค่อยๆ ใช้มีดเล่มเล็กตัดเชือกออก

เมื่อพันธนาการทั้งมือและขาหลุดพ้นจากพันธนาการก็กินเวลามานานพอสมควรยาก็เริ่มออกฤทธิ์เต็มที่ สติอันน้อยนิดของร่างบางเริ่มไม่รู้ถึงผิดชอบ มือเล็กจัดการเทกระเป๋าใบนั้นออกก่อนข้าวของภายในจะหล่นลงมาเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด

ของด้านในที่หล่นลงมาทำให้อารมณ์ที่ลุกโชนดั่งไฟของคิมฮันบินเหมือนกับมีเชื้อเพลิงมาโหมให้เพลิงนั้นรุนแรงไปอีก

ภายในกระเป๋าใบนั้นเต็มไปด้วยไวเบรเตอร์ทั้งขนาดเล็กใหญ่ สั้นยาว ต่างกันไป มือเรียวเอื้อมไปหยิบไวเบรเตอร์อันพอประมาณขึ้นมาไว้ในมือก่อนที่สติอันน้อยนิดจะถูกฤทธิ์ของยากระตุ้นพัดผ่านไปหมดทำให้มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระชากทั้งกางเกงตัวนอกและตัวในออกด้วยอารมณ์ที่ลุกโชน ก่อนจะค่อยๆดันไวเบรเตอร์เข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่ประสา

"อื้อๆ ทำไม อ๊ะ อ๊าาาา มัน เจ็บ ทำไม อ่ะ อ่ะะ อืมม มันไม่เข้าไป อ่ะ" ร่างบางสบถอย่างหัวเสียเมื่อไวเบรเตอร์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้ ส่วนอีกมือก็ชักรูดส่วนหน้าของตัวเองอย่างร้อนรนเพราะฤทธิ์ของยา

กึก เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมีบุคคลอีกคนเดินเข้าด้วยรอยยิ้มกริ่ม

"อะไรกันของเล่นของฉันทำไมใจร้อนอย่างงี้" ร่างหนาของจีวอนว่าก่อนจะค่อยๆเดินมาพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกไปด้วย

"ใคร อ่ะอ่ะะ ใช้ให้นายเข้ามาจี อืมม จีวอน" คนตัวเล็กพูดไปครางไปเมื่ออยู่ๆ เจ้าไวเบรเตอร์ที่ค้างอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มสั่นรัว

"พููดไม่เพราะเลยนะ เอาใหม่สิว่าฉันเข้ามาได้ไหม" จีวอนว่าก่อนจะเเกว่งรีโมตควบคุมไวบราเตอร์ในมือไปมา

"ออกไป ไอ้บ้า อ่ะๆๆ"

"อะไรนะได้ยินไม่ถนัดเลยฮันยิน"

ว่าพลางเร่งระดับความเร็วของการสั่นไวเบรเตอร์ก่อนจะเดินไปชิดตัวคนตัวเล็กและฉวยโอกาสที่คนตัวเล็กเผลอดันไวเบรเตอร์เจ้าปัญหาเข้าไปจนสุดความยาว"


วี้ วี้ วี้ เสียงการทำงานของไวเบรเตอร์ดังต่อเนื่องพร้อมกับความจุกของคนตัวเล็กที่โดนกระแทกด้วยสิ่งนั้นจนสุด

"อ่ะ จีวอนมันจุกนะ ไม่เล่นเเล้ว"

"ถ้าไม่เล่นก็พูดกันดีๆ ก่อนสิที่รัก"

น้ำเสียงของทัั้งคู่เปลี่ยนไปเมื่อจีวอนจูบเบาๆที่หลังคอก่อนจะค่อยๆ ละเลียดความหวานจากคนตรงหน้าละไล้ริมฝีปากไปตามลาดไหล่ผ่านเนื้อผ้า

"ไม่ ไม่พูด ปล่อยเดี๋ยวนี้จะไปไหนก็ไป" คนตัวเล็กแว๊ดเสียงอีกครั้งเมื่ออีกคนดึงไวเบรเตอร์ออกมาจนเกือบจะหลุดและกระแทกเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง

"อย่างอนผมเลยนะ ผมก็บอกแล้วว่าผมจะพามาเที่ยว ผมก็พามาแล้วไง"

จีวอนว่าก่อนจะดึงเอาเสื้อตัวบางที่ร่างบางสวมอยู่ออกก่อนจะจัดการครอบครองติ่งไตที่กำลังชูชันล่อตาเสือโหยอย่างจีวอน

"แล้วใครใช้ให้พามาทิ้งไว้มัดแขนมัดขาแล้วกรอกยาปลุกเซ็กกันบ้างหล่ะ อ่ะ อืมมมมมมม"
คิมฮันบินฟาดลงบนหลังกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นครางกระเส่าด้วยทั้งที่ถูกครอบครองด้วยคนตรงหน้าและฤทธิ์ของยากระตุ้น

"ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไง อะไรๆ จะได้ไม่น่าเบื่อ"

"อ่ะ อื้อออออ แน่น จีวอน อ๊าาาาาาาาา"

ฮันบินครางลั่นเมื่อจีวอนกระแทกเอากลางกายใหญ่โตของตนดันเข้ามาพร้อมกับไวเบรเตอร์ที่กำลังสั่นระรัวในช่องทางด้านหลังของตน

"แล้วคุณไม่สนุกหรือไงหล่ะของเล่นของผม"

"ไม่สนุก อื้อ ไม่ อ๊าาาา ไม่สนุกเลย อืมมมมมม"

"ผมว่าคุณอย่าพูดอะไรที่ตรงข้ามกับร่างกายคุณเลยที่รัก"

จีวอนนพูดพลางสอดใส่เน้นหนักพร้อมทั้งขยับไวเบรเตอร์เข้าออกร่างบางอย่างสนุกสนาน

"ผมรู้ว่าคุณก็มีความสุขกับมันเหมือนกันใช่ไหมฮันบินของเล่นของผม"


you're my toy.....






#จบเถอะ -/\- 

You're my toy. [JackJae Version]

"อือออ" เสียงของร่างเล็กบนเตียงหลังกว้างดังขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนซักแห่ง

"นี่เราอยู่ที่ไหนวะเนี่ย" เจ้าคนตัวเล็กยังคงหันซ้ายหันขวาก่อนจะพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ทั้งเหม็นอับและแทบจะไม่มีแสงสว่างส่องเข้ามาเลย

กึก กึก กึก

เสียงดังจากทางประตูด้านหน้าดังขึ้นก่อนจะเรียกร้องความสนใจของคนตรงหน้า

เมื่อประตูเปิดออกก็พับกับเจ้าของใบหน้ายิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

หวังแจ็คสันค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างหน้าคนตัวเล็ก

"ว่ายังไงฟื้นแล้วหรอชเวยองแจ ได้เวลาสนุกของเราละสิ"

"แกอีกแล้วหรอไอ้เตี้ย แกจะจับฉันมาทำไม"
ชเวยองแจทำท่าจะดิ้นหนีแต่ก็ติดที่ว่าทั้งมือและเท้าของเขายังถูกมัดไว้ทั้งหมด

แจ็คสันไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้าก่อนจะใช้มืองแกร่งหยิบเอาขวดยาขนาดเล็กขึ้นมาก่อนจะกรอกเอาน้ำสีใสในขวดใส่เข้าปากคนตรงหน้า

"ไอ้หวังแกเอาอะไรให้ฉันกิน" ชเวยองแจโวยวายทันทีหลังจากมี่มือแกร่งปล่อยออกจากปากบางของตนเอง

"ไม่มีอะไรมากหรอกชเวยองแจก็แค่ยาปลุกเซกส์เท่านั้นแหละ พอดีฉันมีธุระนิดหน่อยแล้วเดี๋ยวฉันมาเล่นด้วยนะ" หวังแจ็คสันว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินจากไปทางเดิมที่เขาเข้ามา

"อ้อ ชเวยองแจ เอานี่ไว้เล่นระหว่างที่รอฉันแล้วกันนะ" ชายหนุ่มว่าก่อนจะโยนเอากระเป๋าเป้ใบเล็กที่สะพายไหล่ไว้ให้กับชเวยองแจ ก่อนจะหันหลังจากไปอีกครั้ง

.
.
.
.
.
.


"อืมมม" ร่างของชเวยองแจเริ่มสั่นด้วยความเสียวกระสันจากฤทธิ์ของยากระตุ้น

สองขาที่ถูกมัดไว้เริ่มวาดป่ายสะเปะสะปะเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยาที่ตนได้รับ

"อืมมมม อ่าาาาา" ร่างเล็กเริ่มบิดเร่าหนักขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปซักพักก่อนที่ขาเรียวจะเกี่ยวไปโดนกับกระเป๋าที่อีกคนโยนทิ้งไว้ก่อนออกไป

ชเวยองแจรีบคลานเข้าไปใกล้เมื่อพบว่ามีมีดพกด้านเล็กโผล่พ้นออกมาจากกระเป๋าใบนั้นด้วย

ร่างสั่นเทารีบรุดเข้าไปก่อนจะพยายามใช้สองแขนและสองขาของตัวเองค่อยๆ ใช้มีดเล่มเล็กตัดเชือกออก

เมื่อพันธนาการทั้งมือและขาหลุดพ้นจากพันธนาการก็กินเวลามานานพอสมควรยาก็เริ่มออกฤทธิ์เต็มที่ สติอันน้อยนิดของร่างบางเริ่มไม่รู้ถึงผิดชอบ มือเล็กจัดการเทกระเป๋าใบนั้นออกก่อนข้าวของภายในจะหล่นลงมาเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด

ของด้านในที่หล่นลงมาทำให้อารมณ์ที่ลุกโชนดั่งไฟของชเวยองแจเหมือนกับมีเชื้อเพลิงมาโหมให้เพลิงนั้นรุนแรงไปอีก

ภายในกระเป๋าใบนั้นเต็มไปด้วยไวเบรเตอร์ทั้งขนาดเล็กใหญ่ สั้นยาว ต่างกันไป มือเรียวเอื้อมไปหยิบไวเบรเตอร์อันพอประมาณขึ้นมาไว้ในมือก่อนที่สติอันน้อยนิดจะถูกฤทธิ์ของยากระตุ้นพัดผ่านไปหมดทำให้มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระชากทั้งกางเกงตัวนอกและตัวในออกด้วยอารมณ์ที่ลุกโชน ก่อนจะค่อยๆดันไวเบรเตอร์เข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่ประสา

"อื้อๆ ทำไม อ๊ะ อ๊าาาา มัน เจ็บ ทำไม อ่ะ อ่ะะ อืมม มันๆม่เข้าไป อ่ะ" ร่างบางสบถอย่างหัวเสียเมื่อไวเบรเตอร์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้ ส่วนอีกมือก็ชักรูดส่วนหน้าของตัวเองอย่างร้อนรนเพราะฤทธิ์ของยา

กึก เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมีบุคคลอีกคนเดินเข้าด้สยรอยยิ้มกริ่ม

"อะไรกันของเล่นของฉันทำไมใจร้อนอย่างงี้" ร่างหนาของหวังแจ็คสันว่าก่อนจะค่อยๆเดินมาพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกไปด้วย

"ใคร อ่ะอ่ะะ ใช้ให้นายเข้ามาแจ็ค อืมม แจ็คสัน" นตัวเล็กพูดไปครางไปเมื่ออยู่ๆ เจ้าไวเบรเตอร์ที่ค้างอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มสั่นรัว

"พููดไม่เพราะเลยนะ เอาใหม่สิว่าฉันเข้ามาได้ไหม" แจ็คสันว่าก่อนจะเเกว่งรีโมตควบคุมไวบราเตอร์ในมือไปมา

"ออกไป ไอ้บ้า อ่ะๆๆ"

"อะไรนะได้ยินไม่ถนัดเลยชเวยองแจ"

ว่าพลางเร่งระดับความเร็วของการสั่นไวเบรเตอร์ก่อนจะเดินไปชิดตัวคนตัวเล็กและฉวยโอกาสที่คนตัวเล็กเผลอดันไวเบรเตอร์เจ้าปัญหาเข้าไปจนสุดความยาว"


วี้ วี้ วี้ เสียงการทำงานของไวเบรเตอร์ดังต่อเนื่องพร้อมกับความจุกของคนตัวเล็กที่โดนกระแทกด้วยสิ่งนั้นจนสุด

"อ่ะ แจ็คสันมันจุกนะ ไม่เล่นเเล้ว"

"ถ้าไม่เล่นก็พูดกันดีๆ ก่อนสิที่รัก"

น้ำเสียงของทัั้งคู่เปลี่ยนไปเมื่อแจ็คสันจูบเบาๆที่หลังคอก่อนจะค่อยๆ ละเลียดความหวานจากคนตรงหน้าละไล้ริมฝีปากไปตามลาดไหล่ผ่านเนื้อผ้า

"ไม่ ไม่พูด ปล่อยเดี๋ยวนี้จะไปไหนก็ไป" คนตัวเล็กแว๊ดเสียงอีกครั้งเมื่ออีกคนดึงไวเบรเตอร์ออกมาจนเกือบจะหลุดและกระแทกเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง

"อย่างอนผมเลยนะ ผมก็บอกแล้วว่าผมจะพามาเที่ยว ผมก็พามาแล้วไง"

แจ็คสันว่าก่อนจะดึงเอาเสื้อตัวบางที่ร่างบางสวมอยู่ออกก่อนจะจัดการครอบครองติ่งไตที่กำลังชูชันล่อตาเสือโหยอย่างเเจ็คสัน

"แล้วใครใช้ให้พามาทิ้งไว้มัดแขนมัดขาแล้วกรอกยาปลุกเซ็กกันบ้างหล่ะ อ่ะ อืมมมมมมม"
ชเวยองแจฟาดลงบนหลังกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นครางกระเส่าด้วยทั้งที่ถูกครอบครองด้วยคนตรงหน้าและฤทธิ์ของยากระตุ้น

"ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไง อะไรๆ จะได้ไม่น่าเบื่อ"

"อ่ะ อื้อออออ แน่น แจ็คสัน อ๊าาาาาาาาา"

ชเวยองแจครางลั่นเมื่อแจ็คสันกระแทกเอากลางกายใหญ่โตของตนดันเข้ามาพร้อมกับไวเบรเตอร์ที่กำลังสั่นระรัวในช่องทางด้านหลังของตน

"แล้วคุณไม่สนุกหรือไงหล่ะของเล่นของผม"

"ไม่สนุก อื้อ ไม่ อ๊าาาา ไม่สนุกเลย อืมมมมมม"

"ผมว่าคุณอย่าพูดอะไรที่ตรงข้ามกับร่างกายคุณเลยที่รัก"

แจ็คสันพูดพลางสอดใส่เน้นหนักพร้อมทั้งขยับไวเบรเตอร์เข้าออกร่างบางอย่างสนุกสนาน

"ผมรู้ว่าคุณก็มีความสุขกับมันเหมือนกันใช่ไหมชเวยองแจของเล่นของผม"


you're my toy.....






#จบเถอะ -/\-