แซนต้าตัวร้ายกะนายเรนเดียร์

ไม่รอฟังคำตอบก็จับเอาเจ้ากวางตัวน้อยพลิกลงไปที่ฟูกด้านหลัง

ผมค่อยๆ จัดการกับคนตรงหน้าอย่างไม่รีบร้อน คืนคริสมาตยังอีกนาน

ก่อนจะค่อยๆ บรรจงจูบลงไปบนริมฝีปากบางอีกครั้ง มือทั้งสองข้างก็ค่อยๆ ละไล้ไปตามผิวเนียน ก่ินจะสอดเข้าไปใต่เสื้อเชิ้ตที่เจ้าตัวสวมใส่ก่อนที่จะไปหยุดอยู่กับตุ่มไตทั้งสองข้าง

"อื้อออ ฮยองง.. อะ อย่าา" ร่างบางเอ่ยปากห้ามแต่การกระทำของร่างบางช่างสวนทางกับคำพูดเมื่อเจ้าตัวแอ่นหน้าอกขึ่นตามฝ่ามือ ไหนจะหยดน้ำตาที่กำลังคลออยู่ ไม่นับผิวขาวของคนตรงหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อตามอารมณ์ที่ผมปลุกขึ้นมา

"เรนเดียร์น้อยเรามาเล่นกันดีกว่า" คนใต้ร่างปรือหน้าขึ้นมามองผมอย่างไม่เข้าใจ

"ก็ยองแจเป็นเรนเดียร์แล้วให้ฮยองเป็นแซนต้าไง ตกลงไหม"
ผมพูดก่อนจะกรุงะตุ้นหาคำตอบอีกคนโดยการใช้มือข้างหนึ่งจับไปที่ส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า

"โอ๊ะ ตะ ตกลงก็ได้ หยุดนะฮยอง"

"ไม่ครับเรนเดียร์น้อยต้องเรียกว่าแซนต้ารู้ไหม"

"ซะ ซานต้า อืมมม" ผมให้รางวัลกวางน้อยของผมโดยการล้วงมือเข้าไปใต้กางเกงของอีกคนก่อนจะใช้อีกมือนึงปลดตะขอและรูดรั้งออกไปทั้งชั้นนอกและชั้นใน

"อ่ะ กวางน้อยเป็นกวางต้องเดินสี่ขารู้ไหม" พูดจบผมก็พลิกเอาร่างของคนตรงหน้าให้อยู่ในท่าคุกเข่าก่อนที่ตัวเองจะตามซ้อนไปด้านหลัง

"แซนต้า แซนต้าต้อง อืม ต้องขี่กะ กวาง อย่างงี้นะหรอ" กวางน้อยเอ่ยเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับหันหน้ามามองผมทางด้านหลัง

ผมว่าผมจะไม่ทนก็เพราะใบหน้าแดงก่ำกับน้ำเสียงยั่วยวนของคนตรงหน้านี่แหละ

ผมเอื้อมมือไปหยิบขวดโลชั่นที่หัวเตียงก่อนจะบีบโลชั่นลงไปที่ช่องทางสีหวานแสนยั่วยวนตรงหน้าก่อนจะส่งปลายนิ้วไล้วนอยู่ด้านนอก

"อะ ฮยองเจ็บ"

เพี๊ยะ!! ผมทำโทษเจ้ากวางน้อยที่บังอาจเรียกผมผิด ผมกำลังจะมอบของขวัญให้เจ้ากวางน้อยเลยนะ

"ไม่ใช่ฮยองต้องเรียกแซนต้ารู้ไหม แซนต้ากำลังจะเอาของขวัญให้กวางน้อยของแซนต้านะ" ผมพูดก่อนจะเเทรกนิ้วยาวจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามก่อนจะแทนที่นิ้วเรียวด้วยสิ่งนั้นของผม

"เจ็บ อ๊ะ ไม่เอา เอาออกไป" ร่างบางส่งเสียงร้องเมื่อสิ่งที่แทนที่นิ้วเรียวมีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่า

"ชู่ววว ไม่ร้องนะ เดี๋ยวแซนต้าจะขี่กวางไปให้ของขวัญละ" ผมเอ่ยปลอบก่อนจะเอื้อมมือไปรั้งรูดส่วนอ่อนไหวของเจ้ากวางน้อยตรงหน้า

เมื่อเห็นว่าอีกคนคลายอาการเกร็งลงแล้วผมจึงค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออดเป็นจังหวะเนิบนาบก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

"อะ อ๊ะ จะออกแล้ว" ยองแจเอ่ยเสียงกระเส่าก่อนจะกระตุกเกร็ง ผมจึงรีบขยับตัวเข้าออกอยู่อีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยเอาของขวัญวันคริสมาตสุดพิเศษเข้าไปในตัวเจ้ากวางน้อยของผม

"เป็นยังงัยบ้างเจ้ากวางน้อย ของขวัญของแซนต้าพิเศษพอไหม"

เอ่ยถามก่อนจะได้รับคำตอบที่น่ารักจากอีกฝ่าย

"แซนต้าคือของขวัญที่ดีที่สุดของผมเลยครับ"

"กวางน้อยก็คือของขวัญสุดพิเศษของแซนต้าเหมือนกันนะ"
 พูดจบก็จับเอาคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ศีรษะกลมดิ๊กซุกจมเข้าไปในอกของผมอย่างหาไออุ่น


.....หน้าหนาวกับคริสมาตมันดีอย่างนี้นี่เอง.....


กลับไปเม้นให้เค้ากะน้องได้นะคะ >>
After cut scene จิ้ม 
Before cut scene จิ้ม

You're my toy. [BoubleB Version]

"อือออ" เสียงของร่งเล็กบนเตียงหลังกว้างดังขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนซักแห่ง

"นี่เราอยู่ที่ไหนวะเนี่ย" เจ้าคนตัวเล็กยังคงหันซ้ายหันขวาก่อนจะพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ทั้งเหม็นอับและแทบจะไม่มีแสงสว่างส่องเข้ามาเลย

กึก กึก กึก

เสียงดังจากทางประตูด้านหน้าดังขึ้นก่อนจะเรียกร้องความสนใจของคนตรงหน้า

เมื่อประตูเปิดออกก็พับกับเจ้าของใบหน้ายิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

คิมจีวอนค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างหน้าคนตัวเล็ก

"ว่ายังไงฟื้นแล้วหรอคิมฮันบิน ได้เวลาสนุกของเราละสิ"

"แกอีกแล้วหรอไอ้เตี้ย แกจะจับฉันมาทำไม"
คิมฮันบินทำท่าจะดิ้นหนีแต่ก็ติดที่ว่าทั้งมือและเท้าของเขายังถูกมัดไว้ทั้งหมด

จีวอนไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้าก่อนจะใช้มืองแกร่งหยิบเอาขวดยาขนาดเล็กขึ้นมาก่อนจะกรอกเอาน้ำสีใสในขวดใส่เข้าปากคนตรงหน้า

"ไอ้จีวอนแกเอาอะไรให้ฉันกิน" คิมฮันบินโวยวายทันทีหลังจากที่มือแกร่งปล่อยออกจากปากบางของตนเอง

"ไม่มีอะไรมากหรอกฮันบินก็แค่ยาปลุกเซกส์เท่านั้นแหละ พอดีฉันมีธุระนิดหน่อยแล้วเดี๋ยวฉันมาเล่นด้วยนะ" คิมจีวอนว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินจากไปทางเดิมที่เขาเข้ามา

"อ้อ ฮันบิน เอานี่ไว้เล่นระหว่างที่รอฉันแล้วกันนะ" ชายหนุ่มว่าก่อนจะโยนเอากระเป๋าเป้ใบเล็กที่สะพายไหล่ไว้ให้กับอีกคน ก่อนจะหันหลังจากไปอีกครั้ง

.
.
.
.
.
.


"อืมมม" ร่างของคิมฮันบินเริ่มสั่นด้วยความเสียวกระสันจากฤทธิ์ของยากระตุ้น

สองขาที่ถูกมัดไว้เริ่มวาดป่ายสะเปะสะปะเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยาที่ตนได้รับ

"อืมมมม อ่าาาาา" ร่างเล็กเริ่มบิดเร่าหนักขึ่นเมื่อเวลาผ่านไปซักพักก่อนที่ขาเรียวจะเกี่ยวไปโดนกับกระเป๋าที่อีกคนโยนทิ้งไว้ก่อนออกไป

คิมฮันบินรีบคลานเข้าไปใกล้เมื่อพบว่ามีมีดพกด้านเล็กโผล่พ้นออกมาจากกระเป๋าใบนั่นด้วย

ร่างสั่นเทารีบรุดเข้าไปก่อนจะพยายามใช้สองแขนและสองขาของตัวเองค่อยๆ ใช้มีดเล่มเล็กตัดเชือกออก

เมื่อพันธนาการทั้งมือและขาหลุดพ้นจากพันธนาการก็กินเวลามานานพอสมควรยาก็เริ่มออกฤทธิ์เต็มที่ สติอันน้อยนิดของร่างบางเริ่มไม่รู้ถึงผิดชอบ มือเล็กจัดการเทกระเป๋าใบนั้นออกก่อนข้าวของภายในจะหล่นลงมาเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด

ของด้านในที่หล่นลงมาทำให้อารมณ์ที่ลุกโชนดั่งไฟของคิมฮันบินเหมือนกับมีเชื้อเพลิงมาโหมให้เพลิงนั้นรุนแรงไปอีก

ภายในกระเป๋าใบนั้นเต็มไปด้วยไวเบรเตอร์ทั้งขนาดเล็กใหญ่ สั้นยาว ต่างกันไป มือเรียวเอื้อมไปหยิบไวเบรเตอร์อันพอประมาณขึ้นมาไว้ในมือก่อนที่สติอันน้อยนิดจะถูกฤทธิ์ของยากระตุ้นพัดผ่านไปหมดทำให้มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระชากทั้งกางเกงตัวนอกและตัวในออกด้วยอารมณ์ที่ลุกโชน ก่อนจะค่อยๆดันไวเบรเตอร์เข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่ประสา

"อื้อๆ ทำไม อ๊ะ อ๊าาาา มัน เจ็บ ทำไม อ่ะ อ่ะะ อืมม มันไม่เข้าไป อ่ะ" ร่างบางสบถอย่างหัวเสียเมื่อไวเบรเตอร์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้ ส่วนอีกมือก็ชักรูดส่วนหน้าของตัวเองอย่างร้อนรนเพราะฤทธิ์ของยา

กึก เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมีบุคคลอีกคนเดินเข้าด้วยรอยยิ้มกริ่ม

"อะไรกันของเล่นของฉันทำไมใจร้อนอย่างงี้" ร่างหนาของจีวอนว่าก่อนจะค่อยๆเดินมาพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกไปด้วย

"ใคร อ่ะอ่ะะ ใช้ให้นายเข้ามาจี อืมม จีวอน" คนตัวเล็กพูดไปครางไปเมื่ออยู่ๆ เจ้าไวเบรเตอร์ที่ค้างอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มสั่นรัว

"พููดไม่เพราะเลยนะ เอาใหม่สิว่าฉันเข้ามาได้ไหม" จีวอนว่าก่อนจะเเกว่งรีโมตควบคุมไวบราเตอร์ในมือไปมา

"ออกไป ไอ้บ้า อ่ะๆๆ"

"อะไรนะได้ยินไม่ถนัดเลยฮันยิน"

ว่าพลางเร่งระดับความเร็วของการสั่นไวเบรเตอร์ก่อนจะเดินไปชิดตัวคนตัวเล็กและฉวยโอกาสที่คนตัวเล็กเผลอดันไวเบรเตอร์เจ้าปัญหาเข้าไปจนสุดความยาว"


วี้ วี้ วี้ เสียงการทำงานของไวเบรเตอร์ดังต่อเนื่องพร้อมกับความจุกของคนตัวเล็กที่โดนกระแทกด้วยสิ่งนั้นจนสุด

"อ่ะ จีวอนมันจุกนะ ไม่เล่นเเล้ว"

"ถ้าไม่เล่นก็พูดกันดีๆ ก่อนสิที่รัก"

น้ำเสียงของทัั้งคู่เปลี่ยนไปเมื่อจีวอนจูบเบาๆที่หลังคอก่อนจะค่อยๆ ละเลียดความหวานจากคนตรงหน้าละไล้ริมฝีปากไปตามลาดไหล่ผ่านเนื้อผ้า

"ไม่ ไม่พูด ปล่อยเดี๋ยวนี้จะไปไหนก็ไป" คนตัวเล็กแว๊ดเสียงอีกครั้งเมื่ออีกคนดึงไวเบรเตอร์ออกมาจนเกือบจะหลุดและกระแทกเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง

"อย่างอนผมเลยนะ ผมก็บอกแล้วว่าผมจะพามาเที่ยว ผมก็พามาแล้วไง"

จีวอนว่าก่อนจะดึงเอาเสื้อตัวบางที่ร่างบางสวมอยู่ออกก่อนจะจัดการครอบครองติ่งไตที่กำลังชูชันล่อตาเสือโหยอย่างจีวอน

"แล้วใครใช้ให้พามาทิ้งไว้มัดแขนมัดขาแล้วกรอกยาปลุกเซ็กกันบ้างหล่ะ อ่ะ อืมมมมมมม"
คิมฮันบินฟาดลงบนหลังกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นครางกระเส่าด้วยทั้งที่ถูกครอบครองด้วยคนตรงหน้าและฤทธิ์ของยากระตุ้น

"ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไง อะไรๆ จะได้ไม่น่าเบื่อ"

"อ่ะ อื้อออออ แน่น จีวอน อ๊าาาาาาาาา"

ฮันบินครางลั่นเมื่อจีวอนกระแทกเอากลางกายใหญ่โตของตนดันเข้ามาพร้อมกับไวเบรเตอร์ที่กำลังสั่นระรัวในช่องทางด้านหลังของตน

"แล้วคุณไม่สนุกหรือไงหล่ะของเล่นของผม"

"ไม่สนุก อื้อ ไม่ อ๊าาาา ไม่สนุกเลย อืมมมมมม"

"ผมว่าคุณอย่าพูดอะไรที่ตรงข้ามกับร่างกายคุณเลยที่รัก"

จีวอนนพูดพลางสอดใส่เน้นหนักพร้อมทั้งขยับไวเบรเตอร์เข้าออกร่างบางอย่างสนุกสนาน

"ผมรู้ว่าคุณก็มีความสุขกับมันเหมือนกันใช่ไหมฮันบินของเล่นของผม"


you're my toy.....






#จบเถอะ -/\- 

You're my toy. [JackJae Version]

"อือออ" เสียงของร่างเล็กบนเตียงหลังกว้างดังขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนซักแห่ง

"นี่เราอยู่ที่ไหนวะเนี่ย" เจ้าคนตัวเล็กยังคงหันซ้ายหันขวาก่อนจะพบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ทั้งเหม็นอับและแทบจะไม่มีแสงสว่างส่องเข้ามาเลย

กึก กึก กึก

เสียงดังจากทางประตูด้านหน้าดังขึ้นก่อนจะเรียกร้องความสนใจของคนตรงหน้า

เมื่อประตูเปิดออกก็พับกับเจ้าของใบหน้ายิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

หวังแจ็คสันค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างหน้าคนตัวเล็ก

"ว่ายังไงฟื้นแล้วหรอชเวยองแจ ได้เวลาสนุกของเราละสิ"

"แกอีกแล้วหรอไอ้เตี้ย แกจะจับฉันมาทำไม"
ชเวยองแจทำท่าจะดิ้นหนีแต่ก็ติดที่ว่าทั้งมือและเท้าของเขายังถูกมัดไว้ทั้งหมด

แจ็คสันไม่ตอบคำถามของคนตรงหน้าก่อนจะใช้มืองแกร่งหยิบเอาขวดยาขนาดเล็กขึ้นมาก่อนจะกรอกเอาน้ำสีใสในขวดใส่เข้าปากคนตรงหน้า

"ไอ้หวังแกเอาอะไรให้ฉันกิน" ชเวยองแจโวยวายทันทีหลังจากมี่มือแกร่งปล่อยออกจากปากบางของตนเอง

"ไม่มีอะไรมากหรอกชเวยองแจก็แค่ยาปลุกเซกส์เท่านั้นแหละ พอดีฉันมีธุระนิดหน่อยแล้วเดี๋ยวฉันมาเล่นด้วยนะ" หวังแจ็คสันว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินจากไปทางเดิมที่เขาเข้ามา

"อ้อ ชเวยองแจ เอานี่ไว้เล่นระหว่างที่รอฉันแล้วกันนะ" ชายหนุ่มว่าก่อนจะโยนเอากระเป๋าเป้ใบเล็กที่สะพายไหล่ไว้ให้กับชเวยองแจ ก่อนจะหันหลังจากไปอีกครั้ง

.
.
.
.
.
.


"อืมมม" ร่างของชเวยองแจเริ่มสั่นด้วยความเสียวกระสันจากฤทธิ์ของยากระตุ้น

สองขาที่ถูกมัดไว้เริ่มวาดป่ายสะเปะสะปะเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยาที่ตนได้รับ

"อืมมมม อ่าาาาา" ร่างเล็กเริ่มบิดเร่าหนักขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปซักพักก่อนที่ขาเรียวจะเกี่ยวไปโดนกับกระเป๋าที่อีกคนโยนทิ้งไว้ก่อนออกไป

ชเวยองแจรีบคลานเข้าไปใกล้เมื่อพบว่ามีมีดพกด้านเล็กโผล่พ้นออกมาจากกระเป๋าใบนั้นด้วย

ร่างสั่นเทารีบรุดเข้าไปก่อนจะพยายามใช้สองแขนและสองขาของตัวเองค่อยๆ ใช้มีดเล่มเล็กตัดเชือกออก

เมื่อพันธนาการทั้งมือและขาหลุดพ้นจากพันธนาการก็กินเวลามานานพอสมควรยาก็เริ่มออกฤทธิ์เต็มที่ สติอันน้อยนิดของร่างบางเริ่มไม่รู้ถึงผิดชอบ มือเล็กจัดการเทกระเป๋าใบนั้นออกก่อนข้าวของภายในจะหล่นลงมาเกลื่อนกลาดเต็มไปหมด

ของด้านในที่หล่นลงมาทำให้อารมณ์ที่ลุกโชนดั่งไฟของชเวยองแจเหมือนกับมีเชื้อเพลิงมาโหมให้เพลิงนั้นรุนแรงไปอีก

ภายในกระเป๋าใบนั้นเต็มไปด้วยไวเบรเตอร์ทั้งขนาดเล็กใหญ่ สั้นยาว ต่างกันไป มือเรียวเอื้อมไปหยิบไวเบรเตอร์อันพอประมาณขึ้นมาไว้ในมือก่อนที่สติอันน้อยนิดจะถูกฤทธิ์ของยากระตุ้นพัดผ่านไปหมดทำให้มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระชากทั้งกางเกงตัวนอกและตัวในออกด้วยอารมณ์ที่ลุกโชน ก่อนจะค่อยๆดันไวเบรเตอร์เข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่ประสา

"อื้อๆ ทำไม อ๊ะ อ๊าาาา มัน เจ็บ ทำไม อ่ะ อ่ะะ อืมม มันๆม่เข้าไป อ่ะ" ร่างบางสบถอย่างหัวเสียเมื่อไวเบรเตอร์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้ ส่วนอีกมือก็ชักรูดส่วนหน้าของตัวเองอย่างร้อนรนเพราะฤทธิ์ของยา

กึก เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมีบุคคลอีกคนเดินเข้าด้สยรอยยิ้มกริ่ม

"อะไรกันของเล่นของฉันทำไมใจร้อนอย่างงี้" ร่างหนาของหวังแจ็คสันว่าก่อนจะค่อยๆเดินมาพร้อมกับปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกไปด้วย

"ใคร อ่ะอ่ะะ ใช้ให้นายเข้ามาแจ็ค อืมม แจ็คสัน" นตัวเล็กพูดไปครางไปเมื่ออยู่ๆ เจ้าไวเบรเตอร์ที่ค้างอยู่ที่ช่องทางด้านหลังเริ่มสั่นรัว

"พููดไม่เพราะเลยนะ เอาใหม่สิว่าฉันเข้ามาได้ไหม" แจ็คสันว่าก่อนจะเเกว่งรีโมตควบคุมไวบราเตอร์ในมือไปมา

"ออกไป ไอ้บ้า อ่ะๆๆ"

"อะไรนะได้ยินไม่ถนัดเลยชเวยองแจ"

ว่าพลางเร่งระดับความเร็วของการสั่นไวเบรเตอร์ก่อนจะเดินไปชิดตัวคนตัวเล็กและฉวยโอกาสที่คนตัวเล็กเผลอดันไวเบรเตอร์เจ้าปัญหาเข้าไปจนสุดความยาว"


วี้ วี้ วี้ เสียงการทำงานของไวเบรเตอร์ดังต่อเนื่องพร้อมกับความจุกของคนตัวเล็กที่โดนกระแทกด้วยสิ่งนั้นจนสุด

"อ่ะ แจ็คสันมันจุกนะ ไม่เล่นเเล้ว"

"ถ้าไม่เล่นก็พูดกันดีๆ ก่อนสิที่รัก"

น้ำเสียงของทัั้งคู่เปลี่ยนไปเมื่อแจ็คสันจูบเบาๆที่หลังคอก่อนจะค่อยๆ ละเลียดความหวานจากคนตรงหน้าละไล้ริมฝีปากไปตามลาดไหล่ผ่านเนื้อผ้า

"ไม่ ไม่พูด ปล่อยเดี๋ยวนี้จะไปไหนก็ไป" คนตัวเล็กแว๊ดเสียงอีกครั้งเมื่ออีกคนดึงไวเบรเตอร์ออกมาจนเกือบจะหลุดและกระแทกเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง

"อย่างอนผมเลยนะ ผมก็บอกแล้วว่าผมจะพามาเที่ยว ผมก็พามาแล้วไง"

แจ็คสันว่าก่อนจะดึงเอาเสื้อตัวบางที่ร่างบางสวมอยู่ออกก่อนจะจัดการครอบครองติ่งไตที่กำลังชูชันล่อตาเสือโหยอย่างเเจ็คสัน

"แล้วใครใช้ให้พามาทิ้งไว้มัดแขนมัดขาแล้วกรอกยาปลุกเซ็กกันบ้างหล่ะ อ่ะ อืมมมมมมม"
ชเวยองแจฟาดลงบนหลังกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นครางกระเส่าด้วยทั้งที่ถูกครอบครองด้วยคนตรงหน้าและฤทธิ์ของยากระตุ้น

"ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศไง อะไรๆ จะได้ไม่น่าเบื่อ"

"อ่ะ อื้อออออ แน่น แจ็คสัน อ๊าาาาาาาาา"

ชเวยองแจครางลั่นเมื่อแจ็คสันกระแทกเอากลางกายใหญ่โตของตนดันเข้ามาพร้อมกับไวเบรเตอร์ที่กำลังสั่นระรัวในช่องทางด้านหลังของตน

"แล้วคุณไม่สนุกหรือไงหล่ะของเล่นของผม"

"ไม่สนุก อื้อ ไม่ อ๊าาาา ไม่สนุกเลย อืมมมมมม"

"ผมว่าคุณอย่าพูดอะไรที่ตรงข้ามกับร่างกายคุณเลยที่รัก"

แจ็คสันพูดพลางสอดใส่เน้นหนักพร้อมทั้งขยับไวเบรเตอร์เข้าออกร่างบางอย่างสนุกสนาน

"ผมรู้ว่าคุณก็มีความสุขกับมันเหมือนกันใช่ไหมชเวยองแจของเล่นของผม"


you're my toy.....






#จบเถอะ -/\- 

First : 1 #ฟิคจทจ

ฟิคนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

ฟิคแก้บน..
---------
Jackson × Youngjae × JB

rate. pg.18+ (?)

---------


"อยากบอกคนดีว่าพี่ปีสอง รักน้องปีหนึ่งจังเลย
โฉมงามทรามเชย ได้โปรดเฉลยว่าถ้าพี่จีบจะถีบพี่ไหม
อยากบอกคนดี ว่าต่อไปนี้ถึงใครยิงพี่ก็คงไม่ตาย
เพราะว่าดวงใจ พี่ฝากเอาไว้ให้มันอยู่ที่น้องคนเดียว"

เสียงโหวกเหวกโวยวายบริเวณหน้าซุ้มคณะวิศวกรรมศาสตร์ดังขึ้นเมื่อมีสาวๆ หร่ือแม้แต่เด็กหนุ่มหน้าตาดีเดินผ่าน 

เหล่าบรรดาเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวขึ้นมาเป็นพี่ปีสองถึงกับอดไม่ได้ที่จะใช้ความยิ่งใหญ่ (?) นี้แซวสาวๆ รวมไปถึงหนุ่มๆ ด้วย รวมไปถึงคู่หูสุดหล่อควบตำแหน่งเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วทั้งสองคนอย่างเจบีและนักกีฬาฟันดาบประจำมหาวิทยาลัยอย่างแจ็คสันหวังด้วย


"น้องสาวครับระวังลื่นนะ พอดีว่าตรงนั้นพี่เห็นน้องละใจมันละลายอยู่"


"น้องครับช่วยเดินมาทางซ้ายหน่อยใจเราจะได้ตรงกัน"


"ไม่รู้ว่าพี่ตายไปแล้วหรือเปล่าทำไมมองไปถึงเห็นแต่นางฟ้า"


"น้องครับพอจะพาพี่ไปห้องพยาบาลได้ไหม พอดีหน้าน้องหน่ะมันบาดใจพี่"


"นึกว่าประเทศไทยจะมีแต่หน้าร้อน พอมาเจอน้องพี่ถึงรู้ว่ามีน่ารัก"


และอีกหลากหลายคำแซวยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จากกลุ่มรุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จนท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีส้ม



Jackson's Part

"ไอ้เตี้ยกลับกันเหอะ"

"ใครเตี้ยอย่างนี้ไม่เรียกเตี้ยครับ นี่เขาเรียกว่าสมส่วน" 

"เออไม่เตี้ยก็ไม่เตี้ยกลับเหอะ ไปหาข้าวกินด้วยหิวแล้วเร็วดิ๊"

ดูครับทุกคนดูมันเรียกผม ผมว่าผมไม่เตี้ยนะออกจะสมส่วนเหอะ ใครมันจะไปหล่อสูงโปร่งแบบมันหล่ะ ดชอะ หวังงอน

"แล้ววันนี้จะไปกินข้าวที่ไหนดีวะเงินจะหมดละ ยังไม่สิ้นเดือนเลยเซ็งละเนี่ย มึงเลี้ยงกูด้วยนะ"

"เลี้ยงห่าไรเงินกูก็จะหมดละครับไอ้เหยิน เออๆ ไปกินตึกบริหารไหมหล่ะ ได้ข่าวว่ามีน้องปีหนึ่งมาซ้อมเชียร์ด้วย" 

ผมพูดกับไอ้เหยินก่อนจะเขย่ง (?) เพื่อเอาแขนกอดคอมันเดินไปยังตึกบริหารทันที

ผมกับไอ้เจบีสนิทกันมากครับตั้งแต่สมัยเด็กๆ เลย บ้านผมกับบ้านมันอยู่ใกล้กัน แม่เราก็สนิทกัน นี่แม่เคยเล่าให้ฟังด้วยว่าตอนแรกถ้าเกิดมาเป็นผู้ชายกับผู้หญิงจะให้พวกผมแต่งงานกัน โอ้ยจะบ้าตาย!! ดีนะแม่พวกผมไม่บ้าจี้จับพวกผมแต่งงานกันแบบในนิยายที่แม่ชอบอ่าน

ถ้าถามว่าผมกับไอ้เจบีสนิทกันแค่ไหนก็คงสนิทกันมากอ่ะครับ ย้ายมาอยู่หอกันตั้งแต่มัธยมปลาย แชร์ทุกอย่างด้วยกัน ไม่เว้นแม้แต่แฟน ไม่ผิดหรอกครับแฟน แถมยังเคยเกือบกินกันเองมาแล้วแต่เกิดปัญหานี่แหละครับ ใครจะไปยอมให้มันกดหล่ะครับ เห็นมันเงียบๆ นี่ไม่ใช่ว่าจะยอมนะครับ เกือบต่อยกันตาย


เพ้อเจ้อมานานตอนนี้ผมกับไอ้เพื่อนตัวดีก็เดินมาถึงโรงอาหารตึกบริหารแล้วนอกจากอาหารปากจะอร่อยผมว่าอาหารตาก็ไม่ใช่ย่อยนะครับ

"เห้ยไอ้บีน้องคนนั้นอย่างเอ็กซ์อ่ะ 14 นาฬิกาโว้ย"

"ผัวเขานั่งอยู่ 17 นาฬิกาเหอะไอ้หวัง"

"เห้ยมึงรู้ได้ไง ข้อมูลแน่นหรอวะ แอบมาตอนไหนเนี่ย"

"ป่าวอ่ะวันก่อนตอนมึงไปซ้อมเค้าเดินมาอ่อยกูละผัวเขามาตาม"

ไอ้บีมันบอกผมก่อนจะใช้ตะเกียบคีบลูกชิ้นผมไปหน้าตาเฉย

"ไอ้บี ไอ้สารเลว มึง!!!"

ฟิ้ววววว~ ป๊อก. โอ้ย!!

เฮือก!!!! ไม่ต้องตกใจครับเหตุการณ์เกิดขึ้นไวมาก ก็เมื่อกี๊ผมด่าไอ้บีทที่มันขโมยลูกชิ้นผมใช่ม่ะ ด้วยความมือไวผมเลยเอาขวดน้ำเขวี้ยงใส่มันแต่มันเสือกหลบครับ แต่คนข้างหลังแมร่งเสือกกว่าครับ เอาหัวมารับขวดน้ำเฉย เขาจะด่าผมไหมเนี่ย

เอ๊ะ! ป้ายชื่อปีหนึ่งสินะ รอดไปนิด อย่างน้อยชีวิตนักศึกศาผมยังปลอดภัย

เข้าก่อนเป็นพี่ เข้าหลังเป็นน้อง เข้าพร้อมเป็นเพื่อนเคยได้ยินป่ะ

เอ่อ ผมว่าผมนอกเรื่องอีกละ รีบเข้าไปดูน้องก่อนดีกว่าครับตัวเล็กๆ แบบนั้นน่าสงสารจังเลย แจ็คสันจะดูแลน้องเอง 

"น้องครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

ผมกับไอ้บีพูดออกมาพร้อมกันก่อนจะเดินเข้าไปประกบน้องคนละข้าง ผมว่ามีมึนบ้างเเหละน้ำยังไม่เปิดขวดเลยนะนั้น

"อ๊ะพี่เจสัน" 

น้องมันไม่ตอบครับแต่พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ ทั้งผมทั้งไอ้บีมองหน้ากันด้วยสายตาชั่วร้ายเลย

ตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มย้วยๆ ตาตี่ๆ น่ารักกรุ๊งกริ๊งๆ ดูไร้พิษภัย น้องรู้ไหมนะว่ากำลังจะเจอภัยสังคมแบบพวกพี่

แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี๊น้องเรียกว่าอะไร เจสัน อ่ะหือ!! ฟังดูละหล่อเลย

"อ่อ ใช่ครับพี่เจบี ส่วนนั่นไอ้แจ็คสัน พี่ขอโทษด้วยครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าว่าแต่น้องรู้จักพวกพี่ได้ยังไงครับ"

ไอ้บีครับไอ้บีมันเต๊าะน้อง แล้วดูหน้าน้องดิแดงขนาดนี้ โอ้ยเเจ็คสันใจสั่น 

"เอ่อ.พี่ๆ ดังจะตายทำไมผมจะไม่รู้จัก"น้องตอบก่อนจะยกมือลูบจมูกบริเวณที่โดนปาขวดน้ำใส่

"เห้ยน้องเลือดกำเดาน้องไหลเดี๋ยวพี่พาไปปฐมพยาบาลเบื้องต้นนะ" อ่ะหือน้องเลือดไหลนี่เพราะโดนขวดน้ำหรือพวกผมหล่อครับ

ไม่รอช้าอาศัยช่วงชุลมุนเอาผ้าที่ไว้ใช้ตอนซ้อมมาโปะจมูกน้องพร้อมกับลากน้องไปหน้ามหาลัยทันที



"เดี๋ยวครับพี่จะพาผมไปไหน"

"ไปห้องพวกพี่ครับไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเลือดเลอะสกปรกหมดแล้ว ว่าแต่น้องขื่ออะไรครับ"

"ชเวยองแจ บริหารปีหนึ่งครับ"


น้องรู้ตัวช้าหรือเต็มใจมาผมเริ่มไม่แน่ใจละครับในเมื่อน้องไม่ขัดขืนแถมตอนนี้น้องยังเอนตัวไปพิงไอบีด้วยครับ หวังอิจฉา แต่เอาเถอะครับพวกผมรอได้เดี๋ยวยังไงก็พาไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องอยู่แล้ว

แต่พวกผมถือคติว่าใครมาห้องผมละน้ำไม่แตกถือว่ามาไม่ถึง โอ้ย..ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย บ้าเจรง -///-


"ยองแจอ่าาา ถึงแล้ว" 

"อุ้มหน่อยแจง่วง"

เห้ย เดี๋ยวนะน้องมันจะแรงไปป่ะวะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี๊มาอ้อนแบบนี้ ไม่รู้จักฉายาพวกพี่หรอครับเจสันฟันไม่เลือก เดี๋ยวนะผมว่าเปิดตัวมาเท่ๆ ทำไมเริ่มเสื่อม ชายไม่เข้าใจ!!

แต่เอาเถอะน้องเสนอพี่ก็สนอง และก็ป็นไอ้เจบีครับที่เป็นคนอุ้มน้องขึ้นมาโดยมันอ้างว่าถ้าผมอุ้มเดี๋ยวขาน้องลากพื้น ไอ้เพื่อนเฬว!!

"ยองแจเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" เมื่อไอ้บีอุ้มน้องมาวางบนโซฟาผมก็หยิบเสื้อออกมาให้น้องทันที แต่ผมว่าน้องมันแปลกนะ ทำไมมันดูอ่อยๆ พวกผมแบบนี้

"อ่ะเสื้อ ขอบคุณครับ" น้องบอกก่อนจะรับเสื้อจากมือผมไป

ผมกับไอ้บีก็นั่งมองหน้ากันว่าจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ดี แล้วดูครับน้องมันก็ค่อยๆ ถอดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกทีละเม็ด ละก็มองหน้าผมสลับกับไอ้บีด้วยสายตายั่วยวน (?) ผมว่าผมมองไม่ผิด

"น้องจะเอายังไงก็พูดมาเลยดีกว่าครับ" เป็นไอ้บีที่เอ่ยประโยคคำถามกับน้องก่อน 

"ผมไม่เอาไง แต่ผมว่าผมอยากเอาพี่"
อะหือแรงได้อีก แรงไปอีกครับน้องยองแจ

"แต่พวกพี่มีสองคน แล้วพวกพี่คงไม่มีใครใจดีขนาดนั่งมองเพื่อน "เอา" คนอื่นหรอกนะ"
จุกครับจุก ไอ้บีถ้าไม่รู้จักกันกูนี่นึกว่ามึงไปโกรธใครมา แต่ผมรู้จักกันมานานครับ นี่แหละวิธีเกลี้ยกล่อมของมัน โคตรฮาร์ดคอเลย

"ก็เอาด้วยกันนี่แหละครับผมก็อยากลอง" แรงมากอ่ะ แจ็คสันยอม เด็กนี่มันต้องกล้าดีอ่ะที่มาพูดกับพวกผมแบบนี้ ว่าแต่มันรู้ได้ไงครับว่าพวกผมเป็นคนยังงี้

"อ่อ พี่คงงง พี่จำผมไม่ได้จริงๆ หรอ เมื่อก่อนพี่จบจากมปลายพี่เคยบอกผมว่าถ้าโตเมื่อไหร่ ค่อยมาเอากัน แล้วตอนนี้ผมโตแล้วจำผมไม่ได้จริงๆ หรอ" 
น้องมันพูดก่อนที่จะเดินมานั่งคร่อมตักผมไอ้บีไว้ เหยน้องใจเย็นนะ

"ชเวยองแจ ไอ้ตี๋อ้วนๆ ใส่แว่นอะนะ" 

"ใช่ครับ จำผมได้แล้วหรอ" 

อ่าาา~ ชเวยองแจคือรุ่นน้องที่โรงเรียนตอนม.ปลายครับ น้องมันอยู่ชมรมดนตรีแล้ววันนั้นเผอิญว่าผมกับไอ้บีพารุ่นน้องไปปั่ม ป่าม ป๊าม แล้วน้องมันมาเห็นไง ละแบบว่า เอ้อ น้องมันก็ช็อคไง แล้วคือน้องชอบไอ้บีด้วยเท่าที่ผมรู้มาตอนนั้น

แต่ทำไมตอนนี้น้องมันถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ

ขณะที่ผมกำลังเพลินๆ น้องมันก็ละจากไอ้บีก่อนจะเอาแขนของน้องมาคล้องคอผม

"รู้ไหมยองแจถ้าพวกพี่เริ่ม พวกพี่จะไม่หยุดละนะ" 

"ครับ" 

น้องหันไปตอบคำถามของไอ้บีก่อนที่จะโดนไอ้บีปิดปากของน้องด้วยปากของมันโดยที่แขนน้องก็กำลังคล้องคอผมอยู่


End Jackson's Part.


ร่างบางของชเวยองแจตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่ไม่แน่ใจว่าเป็นของเจบีหรือแจ็คสันแต่ว่ากระดุมทุกเม็ดกลับถูกปลดออกด้วยริมฝีปากของร่างโปร่งของเจบีก่อนที่ร่างยางจะถูกผลักลงบนโซฟาด้วยฝีมือของแจ็คสัน

แจ็คสันกับเจบีค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดจนชเวยองแจถกับหน้าขึ้นสี แต่จะให้มาถอยตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ก่อนที่แจ็คสันจะเริ่มจู่โจมโดยการเอามือหนาวางไปบนส่วนสงวนของคนตัวเล็กและเจบีที่ค่อยๆ ขึ้นไปนั่งด้านหลังของอีกคน

แจ็คสันค่อยๆ ใช้มือบดขยี้สิ่งนั้นอย่างเร่งเร้าผ่านกางเกงนักศึกษาในขณะที่เจบีก็ใช้ริมฝีปากขมเม้มสร้างร่องรอยสีกุหลาบไปทั่วทั้งแผ่นหลังและซอกคอก่อนจะเป่าลมเปาๆ ลงไปที่ใบหูของคนตัวเล็กจนตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มมีอาการบางอย่างตอบสนอง

"พี่ พี่จะทำอะไรนะครับ"

"พี่คิดว่าพี่คงไม่ต้องตอบนะครับ" แจ็คสันกระซิบข้างหูก่อนจะปลดตะขอและกระชากกางเกงทั้งชั้นนอกและชั้นในของคนตัวเล็กออกในรวดเดียว

ก่อนที่เจบีอุ้มอีกคนแล้ค่อยๆ วางร่างเล็กของชเวยองแจไว้บนเตียงก่อนที่ทั้งสองจะรีบตามขึ้นไปก่อนจะช่วยกันจับท่อนเอ็นที่หดตัวอ่อนด้วยความกลัวที่ทั้งสองเปลี่ยนไปจากรุ่นพี่ขี้เล่นเป็นเหมือนกับเสือร้ายที่กำลังต้อนให้เหยื่อจนมุม ก่อนที่เจบีจะเป็นคนค่อยๆ ใช้มือของเขารูดขึ้นลงจนสิ่งนั้นของชเวยองแจ ค่อยๆ
ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีอารมณ์ร่วม

"ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ยยองแจ"
แจ็คสันเอ่ยแซวก่อนจะใช้ริมฝีปากลากผ่านที่เม็ดสีสวยบนยอดอกของอีกคน

ของสงวนของยองแจเริ่มแข็งตัวอย่าง เต็มที่ไม่ต่างกับทั้งดจบีและแจ็คสันที่กำลังมัวเมากับหน้าอกและท่อนเอ็นของคนตัวเล็ก

ก่อนที่ยองแจจะตั้งตัวเจบีก็ค่อยๆ ครอบครองท่อนเอ็นร้อนของคนตัวเ็กด้วยริมฝีปากของตัวเองในขณะที่แจ็คสันอ้อมไปด้านหลังก่อนจะหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงออกมาเปิดหลอดก่อนจะป้ายเนื้อเจลใสออกมาป้ายไปยังช่องทางด้านหลัง

"อ่ะ" ชเวยอแจส่งเสียงออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นบริเวณด้านหลังและสิ่แปลกปลอมที่ค่อยๆแทรกเข้ามา

"ใจเย็นๆอย่าเกร็งนะยองแจ" ป็นเจบีที่ละริมฝีปากออกมาก่อนจะพูดกับอีกคนด้วยน้ำเสียงกระเส่าและกับไปสนใจกับสิ่งที่อยู่ในมืออีกครั้ง


"พี่เจบีเบาหน่อยครับพี่ ซี๊สสส ผมเสียวนะครับ อะ อ่ะ พี่แจ็คสัน อ่ะ อ่ะ อื้อออ~"
เจบีมองหน้ากับแจ็คสันก่อนจะพยักหน้าอย่างรู้กัน โดยที่เจบีค่อยๆ เขยิบตัวให้กลับหัวทำให้ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในลักษณที่เรียกว่า 69 และเเจ็คสันก็ค่อยๆ เพิ่มนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบเป็นสามนิ้ว

"จะเมินพี่หรอครับยองแจ" เจบีละริมฝีปากอีกครั้งก่อนที่จะเอื้อมมือไปกดหัวของยองแจให้รับแท่งร้อนของเขาเข้าไปในโพรงปาก

ริมฝีปากร้อนของยองแจรับส่วนแข็งขืนของชายหนุ่มไปเต็มๆ ก่อนจะค่อยๆ ละริมฝีปากและใช้ลิ้นเล็กไล่ละเล็มไปตามความยาวของท่อนเอ็น

"อืมดีครับ อ่า อย่างนั้นแหละครับยองแจ"

"อ่ะ" ละเป็นอีกครั้งที่ยองแจกำลังเพลิดเพลินกับแท่งร้อนตรงหน้าแต่ถูกกระชากเหมือนตกลงจากที่สูงเมื่อแจ็คสันนำท่อนเอ็นร้อนของตัวเองใส่เข้ามายังช่องทางคับแคบโดยที่เจ้าตัวไปรู้

"อ่ะๆ พี่แจ็ค อื้อออ มันแน่น" ยองแจบอกในขณะเดียวกันเจบีก็ลุกขึ้นจับตัวยองแจยกขึ้นและพลิกให้ยองแจอยู่ในท่าคลานเข่าโดยที่ช่องทางด้านหลังยังเชื่อต่ออยู่กับส่วนอ่อนไหวของแจ็คสัน ก่อนจะเดินไปล้อนด้านหลังของเเจ็คสันไว้

"ไอ้บีแกจะทำอะไรวะ"

"บางทีเราก็ไม่ได้อยู่ท่านี้กันมานานแล้วนะไอ้แจ็ค"

แจ็คสันผวาทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่าหลอดเจลที่เขาใช้เมื่อซักครู่ตอนนี้ไปอยู่ในมือของร่างสูงก่อนจะสัมผัสได้ว่านิ้วเรียวของเจบีป้ายเจลใสนั้นมาที่ช่องทางด้านหลังก่อนจะตามมาติดๆด้วยนิ้วเรียว

"ไอ้สัสบีเจ็บ" แจ็คสันโวยวายแต่ก็หนีไปไหนไม่ได้ในเมื่อตอนนี้ตัวเขาอยู่ตรงกลางระหว่างยองแจและเจบี

"มึงแมร่งแย่ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะ มึงนะมึง" มื่อหมดทางเลือกแจ็คสันจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลยปล่อยให้เจบีค่อยๆ เพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามในขณะที่ตัวเองก็เอื้อมมือไปปลุกอารมณ์ของยองแจและค่อยๆ ขยับเอวสอบเข้าออกเป็นจังหวะเนิบๆ ใส่คนตรงหน้า

"อ่ะ / อ่าาาา" แจ็คสันปละยองแจผวาเฮือกเมื่อเจบีสอดใส่เข้ามาในช่องทางเต็มแรงแบบไม่รอช้า ส่งผลให้แจ็คสันกระแทกร่างบางไปเต็มแรงเช่นกัน จนเป็นเหตุให้ร่างบางของยองแจปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา

"ไวจังนะครับยองแจ งั้นพี่จะถือว่าออเดิร์ฟของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก"

เจบีพูดก่อนจะเอามือจับสะโพกหน้าของแจ็คสันและค่อยๆ ขยับกำกับจังหวะในเกมรักครั้งนี้ ในขณะที่แจ็คสันค่อยๆ เอื้อมมือไปขยับรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของยองแจเพื่อปลุกอารมณ์ของร่างบางอีกครั้ง

"อ่ะ อื้อออ อ๊าาาๆ"

"อ๊ะะ อ่ะ แรงอีก เร็วอีกเจบี"

"พั่บๆ ๆ อืมมมม"

เสียงครวญครางเเห่งความสุขดังก้องไปทั่วห้องพักโดยที่ยองแจไม่ทันได้สังเกตุว่าที่มุมหนึ่งของห้องมีการทำงานของอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ที่ใช้สำหรับบันทึกภาพเคลื่อนไหวทำงานอยู่

เจบี แจ็คสัน ก็แค่คนชอบเก็บภาพความประทับใจเท่านั้นเอง

"อ่ะ ผมจะไม่ไหวแล้วครับพี่"

"พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน"

"งั้นไปพร้อมกันนะ"

เจบีขยับเอวสอบใส่แจ็คสันด้วยจังหวะหนักหน่วงอีกสามสี่ครั้งในขณะที่แจ็คสันก็เพิ่มแรงส่งไปยังยองแจก่อนที่ทุกอย่างในสมองของทั้งสามจะเป็นสีขาวโพลนไปในที่สุด

"อร๊าาาา สุดยอดไปเลย" แจ็คสันเอ่ยปากก่อนจะดึงแท่งร้อนของตัวเองออกจากช่องทางของยองแจก่อนจะทิ้งตัวลงไปกอดกับเพื่อนรักอย่างเจบี

"ไอ้เหี้ยบี มึงนะมึง แมร่งเลว"

แจ็คสันว่าก่อนจะงับฟันคมลงไปบนลาดไหล่บองเจบี

"ก็วันนี้มึงสวยนี่หว่าไอ้เตี้ย เดี๋ยวกูไปปิดกล้องก่อนมึงนอนไปเถอะเดี๋ยวกูจัดการให้"

เจบีเอ่ยปากก่อนจะก้มลงไประกบปากกับแจ็คสันแล้วผละออกมามองไปยังร่างบางที่นอนสลบไสลไม่ได้สติของชเวยองแจ

"ไว้ตื่นขึ้นมาเรามาดูหนังกันอีกรอบนะชเวยองแจ"

เจบีพูดขึ้นและหันไปยักคิ้วให้เพื่อนรักก่อนจะเดินไปจัดการตัวเองทอ้งให้เพื่อนรักนอนรอไปพร้อมกับอีกคน




กลับไปเม้นที่เด็กดีให้เค้าบ้างนะ >\\\<