First : 1 #ฟิคจทจ

ฟิคนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

ฟิคแก้บน..
---------
Jackson × Youngjae × JB

rate. pg.18+ (?)

---------


"อยากบอกคนดีว่าพี่ปีสอง รักน้องปีหนึ่งจังเลย
โฉมงามทรามเชย ได้โปรดเฉลยว่าถ้าพี่จีบจะถีบพี่ไหม
อยากบอกคนดี ว่าต่อไปนี้ถึงใครยิงพี่ก็คงไม่ตาย
เพราะว่าดวงใจ พี่ฝากเอาไว้ให้มันอยู่ที่น้องคนเดียว"

เสียงโหวกเหวกโวยวายบริเวณหน้าซุ้มคณะวิศวกรรมศาสตร์ดังขึ้นเมื่อมีสาวๆ หร่ือแม้แต่เด็กหนุ่มหน้าตาดีเดินผ่าน 

เหล่าบรรดาเด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวขึ้นมาเป็นพี่ปีสองถึงกับอดไม่ได้ที่จะใช้ความยิ่งใหญ่ (?) นี้แซวสาวๆ รวมไปถึงหนุ่มๆ ด้วย รวมไปถึงคู่หูสุดหล่อควบตำแหน่งเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วทั้งสองคนอย่างเจบีและนักกีฬาฟันดาบประจำมหาวิทยาลัยอย่างแจ็คสันหวังด้วย


"น้องสาวครับระวังลื่นนะ พอดีว่าตรงนั้นพี่เห็นน้องละใจมันละลายอยู่"


"น้องครับช่วยเดินมาทางซ้ายหน่อยใจเราจะได้ตรงกัน"


"ไม่รู้ว่าพี่ตายไปแล้วหรือเปล่าทำไมมองไปถึงเห็นแต่นางฟ้า"


"น้องครับพอจะพาพี่ไปห้องพยาบาลได้ไหม พอดีหน้าน้องหน่ะมันบาดใจพี่"


"นึกว่าประเทศไทยจะมีแต่หน้าร้อน พอมาเจอน้องพี่ถึงรู้ว่ามีน่ารัก"


และอีกหลากหลายคำแซวยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จากกลุ่มรุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จนท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีส้ม



Jackson's Part

"ไอ้เตี้ยกลับกันเหอะ"

"ใครเตี้ยอย่างนี้ไม่เรียกเตี้ยครับ นี่เขาเรียกว่าสมส่วน" 

"เออไม่เตี้ยก็ไม่เตี้ยกลับเหอะ ไปหาข้าวกินด้วยหิวแล้วเร็วดิ๊"

ดูครับทุกคนดูมันเรียกผม ผมว่าผมไม่เตี้ยนะออกจะสมส่วนเหอะ ใครมันจะไปหล่อสูงโปร่งแบบมันหล่ะ ดชอะ หวังงอน

"แล้ววันนี้จะไปกินข้าวที่ไหนดีวะเงินจะหมดละ ยังไม่สิ้นเดือนเลยเซ็งละเนี่ย มึงเลี้ยงกูด้วยนะ"

"เลี้ยงห่าไรเงินกูก็จะหมดละครับไอ้เหยิน เออๆ ไปกินตึกบริหารไหมหล่ะ ได้ข่าวว่ามีน้องปีหนึ่งมาซ้อมเชียร์ด้วย" 

ผมพูดกับไอ้เหยินก่อนจะเขย่ง (?) เพื่อเอาแขนกอดคอมันเดินไปยังตึกบริหารทันที

ผมกับไอ้เจบีสนิทกันมากครับตั้งแต่สมัยเด็กๆ เลย บ้านผมกับบ้านมันอยู่ใกล้กัน แม่เราก็สนิทกัน นี่แม่เคยเล่าให้ฟังด้วยว่าตอนแรกถ้าเกิดมาเป็นผู้ชายกับผู้หญิงจะให้พวกผมแต่งงานกัน โอ้ยจะบ้าตาย!! ดีนะแม่พวกผมไม่บ้าจี้จับพวกผมแต่งงานกันแบบในนิยายที่แม่ชอบอ่าน

ถ้าถามว่าผมกับไอ้เจบีสนิทกันแค่ไหนก็คงสนิทกันมากอ่ะครับ ย้ายมาอยู่หอกันตั้งแต่มัธยมปลาย แชร์ทุกอย่างด้วยกัน ไม่เว้นแม้แต่แฟน ไม่ผิดหรอกครับแฟน แถมยังเคยเกือบกินกันเองมาแล้วแต่เกิดปัญหานี่แหละครับ ใครจะไปยอมให้มันกดหล่ะครับ เห็นมันเงียบๆ นี่ไม่ใช่ว่าจะยอมนะครับ เกือบต่อยกันตาย


เพ้อเจ้อมานานตอนนี้ผมกับไอ้เพื่อนตัวดีก็เดินมาถึงโรงอาหารตึกบริหารแล้วนอกจากอาหารปากจะอร่อยผมว่าอาหารตาก็ไม่ใช่ย่อยนะครับ

"เห้ยไอ้บีน้องคนนั้นอย่างเอ็กซ์อ่ะ 14 นาฬิกาโว้ย"

"ผัวเขานั่งอยู่ 17 นาฬิกาเหอะไอ้หวัง"

"เห้ยมึงรู้ได้ไง ข้อมูลแน่นหรอวะ แอบมาตอนไหนเนี่ย"

"ป่าวอ่ะวันก่อนตอนมึงไปซ้อมเค้าเดินมาอ่อยกูละผัวเขามาตาม"

ไอ้บีมันบอกผมก่อนจะใช้ตะเกียบคีบลูกชิ้นผมไปหน้าตาเฉย

"ไอ้บี ไอ้สารเลว มึง!!!"

ฟิ้ววววว~ ป๊อก. โอ้ย!!

เฮือก!!!! ไม่ต้องตกใจครับเหตุการณ์เกิดขึ้นไวมาก ก็เมื่อกี๊ผมด่าไอ้บีทที่มันขโมยลูกชิ้นผมใช่ม่ะ ด้วยความมือไวผมเลยเอาขวดน้ำเขวี้ยงใส่มันแต่มันเสือกหลบครับ แต่คนข้างหลังแมร่งเสือกกว่าครับ เอาหัวมารับขวดน้ำเฉย เขาจะด่าผมไหมเนี่ย

เอ๊ะ! ป้ายชื่อปีหนึ่งสินะ รอดไปนิด อย่างน้อยชีวิตนักศึกศาผมยังปลอดภัย

เข้าก่อนเป็นพี่ เข้าหลังเป็นน้อง เข้าพร้อมเป็นเพื่อนเคยได้ยินป่ะ

เอ่อ ผมว่าผมนอกเรื่องอีกละ รีบเข้าไปดูน้องก่อนดีกว่าครับตัวเล็กๆ แบบนั้นน่าสงสารจังเลย แจ็คสันจะดูแลน้องเอง 

"น้องครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

ผมกับไอ้บีพูดออกมาพร้อมกันก่อนจะเดินเข้าไปประกบน้องคนละข้าง ผมว่ามีมึนบ้างเเหละน้ำยังไม่เปิดขวดเลยนะนั้น

"อ๊ะพี่เจสัน" 

น้องมันไม่ตอบครับแต่พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ ทั้งผมทั้งไอ้บีมองหน้ากันด้วยสายตาชั่วร้ายเลย

ตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มย้วยๆ ตาตี่ๆ น่ารักกรุ๊งกริ๊งๆ ดูไร้พิษภัย น้องรู้ไหมนะว่ากำลังจะเจอภัยสังคมแบบพวกพี่

แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี๊น้องเรียกว่าอะไร เจสัน อ่ะหือ!! ฟังดูละหล่อเลย

"อ่อ ใช่ครับพี่เจบี ส่วนนั่นไอ้แจ็คสัน พี่ขอโทษด้วยครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าว่าแต่น้องรู้จักพวกพี่ได้ยังไงครับ"

ไอ้บีครับไอ้บีมันเต๊าะน้อง แล้วดูหน้าน้องดิแดงขนาดนี้ โอ้ยเเจ็คสันใจสั่น 

"เอ่อ.พี่ๆ ดังจะตายทำไมผมจะไม่รู้จัก"น้องตอบก่อนจะยกมือลูบจมูกบริเวณที่โดนปาขวดน้ำใส่

"เห้ยน้องเลือดกำเดาน้องไหลเดี๋ยวพี่พาไปปฐมพยาบาลเบื้องต้นนะ" อ่ะหือน้องเลือดไหลนี่เพราะโดนขวดน้ำหรือพวกผมหล่อครับ

ไม่รอช้าอาศัยช่วงชุลมุนเอาผ้าที่ไว้ใช้ตอนซ้อมมาโปะจมูกน้องพร้อมกับลากน้องไปหน้ามหาลัยทันที



"เดี๋ยวครับพี่จะพาผมไปไหน"

"ไปห้องพวกพี่ครับไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเลือดเลอะสกปรกหมดแล้ว ว่าแต่น้องขื่ออะไรครับ"

"ชเวยองแจ บริหารปีหนึ่งครับ"


น้องรู้ตัวช้าหรือเต็มใจมาผมเริ่มไม่แน่ใจละครับในเมื่อน้องไม่ขัดขืนแถมตอนนี้น้องยังเอนตัวไปพิงไอบีด้วยครับ หวังอิจฉา แต่เอาเถอะครับพวกผมรอได้เดี๋ยวยังไงก็พาไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องอยู่แล้ว

แต่พวกผมถือคติว่าใครมาห้องผมละน้ำไม่แตกถือว่ามาไม่ถึง โอ้ย..ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย บ้าเจรง -///-


"ยองแจอ่าาา ถึงแล้ว" 

"อุ้มหน่อยแจง่วง"

เห้ย เดี๋ยวนะน้องมันจะแรงไปป่ะวะ เพิ่งจะเจอกันเมื่อกี๊มาอ้อนแบบนี้ ไม่รู้จักฉายาพวกพี่หรอครับเจสันฟันไม่เลือก เดี๋ยวนะผมว่าเปิดตัวมาเท่ๆ ทำไมเริ่มเสื่อม ชายไม่เข้าใจ!!

แต่เอาเถอะน้องเสนอพี่ก็สนอง และก็ป็นไอ้เจบีครับที่เป็นคนอุ้มน้องขึ้นมาโดยมันอ้างว่าถ้าผมอุ้มเดี๋ยวขาน้องลากพื้น ไอ้เพื่อนเฬว!!

"ยองแจเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" เมื่อไอ้บีอุ้มน้องมาวางบนโซฟาผมก็หยิบเสื้อออกมาให้น้องทันที แต่ผมว่าน้องมันแปลกนะ ทำไมมันดูอ่อยๆ พวกผมแบบนี้

"อ่ะเสื้อ ขอบคุณครับ" น้องบอกก่อนจะรับเสื้อจากมือผมไป

ผมกับไอ้บีก็นั่งมองหน้ากันว่าจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ดี แล้วดูครับน้องมันก็ค่อยๆ ถอดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองออกทีละเม็ด ละก็มองหน้าผมสลับกับไอ้บีด้วยสายตายั่วยวน (?) ผมว่าผมมองไม่ผิด

"น้องจะเอายังไงก็พูดมาเลยดีกว่าครับ" เป็นไอ้บีที่เอ่ยประโยคคำถามกับน้องก่อน 

"ผมไม่เอาไง แต่ผมว่าผมอยากเอาพี่"
อะหือแรงได้อีก แรงไปอีกครับน้องยองแจ

"แต่พวกพี่มีสองคน แล้วพวกพี่คงไม่มีใครใจดีขนาดนั่งมองเพื่อน "เอา" คนอื่นหรอกนะ"
จุกครับจุก ไอ้บีถ้าไม่รู้จักกันกูนี่นึกว่ามึงไปโกรธใครมา แต่ผมรู้จักกันมานานครับ นี่แหละวิธีเกลี้ยกล่อมของมัน โคตรฮาร์ดคอเลย

"ก็เอาด้วยกันนี่แหละครับผมก็อยากลอง" แรงมากอ่ะ แจ็คสันยอม เด็กนี่มันต้องกล้าดีอ่ะที่มาพูดกับพวกผมแบบนี้ ว่าแต่มันรู้ได้ไงครับว่าพวกผมเป็นคนยังงี้

"อ่อ พี่คงงง พี่จำผมไม่ได้จริงๆ หรอ เมื่อก่อนพี่จบจากมปลายพี่เคยบอกผมว่าถ้าโตเมื่อไหร่ ค่อยมาเอากัน แล้วตอนนี้ผมโตแล้วจำผมไม่ได้จริงๆ หรอ" 
น้องมันพูดก่อนที่จะเดินมานั่งคร่อมตักผมไอ้บีไว้ เหยน้องใจเย็นนะ

"ชเวยองแจ ไอ้ตี๋อ้วนๆ ใส่แว่นอะนะ" 

"ใช่ครับ จำผมได้แล้วหรอ" 

อ่าาา~ ชเวยองแจคือรุ่นน้องที่โรงเรียนตอนม.ปลายครับ น้องมันอยู่ชมรมดนตรีแล้ววันนั้นเผอิญว่าผมกับไอ้บีพารุ่นน้องไปปั่ม ป่าม ป๊าม แล้วน้องมันมาเห็นไง ละแบบว่า เอ้อ น้องมันก็ช็อคไง แล้วคือน้องชอบไอ้บีด้วยเท่าที่ผมรู้มาตอนนั้น

แต่ทำไมตอนนี้น้องมันถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ

ขณะที่ผมกำลังเพลินๆ น้องมันก็ละจากไอ้บีก่อนจะเอาแขนของน้องมาคล้องคอผม

"รู้ไหมยองแจถ้าพวกพี่เริ่ม พวกพี่จะไม่หยุดละนะ" 

"ครับ" 

น้องหันไปตอบคำถามของไอ้บีก่อนที่จะโดนไอ้บีปิดปากของน้องด้วยปากของมันโดยที่แขนน้องก็กำลังคล้องคอผมอยู่


End Jackson's Part.


ร่างบางของชเวยองแจตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่ไม่แน่ใจว่าเป็นของเจบีหรือแจ็คสันแต่ว่ากระดุมทุกเม็ดกลับถูกปลดออกด้วยริมฝีปากของร่างโปร่งของเจบีก่อนที่ร่างยางจะถูกผลักลงบนโซฟาด้วยฝีมือของแจ็คสัน

แจ็คสันกับเจบีค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดจนชเวยองแจถกับหน้าขึ้นสี แต่จะให้มาถอยตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ก่อนที่แจ็คสันจะเริ่มจู่โจมโดยการเอามือหนาวางไปบนส่วนสงวนของคนตัวเล็กและเจบีที่ค่อยๆ ขึ้นไปนั่งด้านหลังของอีกคน

แจ็คสันค่อยๆ ใช้มือบดขยี้สิ่งนั้นอย่างเร่งเร้าผ่านกางเกงนักศึกษาในขณะที่เจบีก็ใช้ริมฝีปากขมเม้มสร้างร่องรอยสีกุหลาบไปทั่วทั้งแผ่นหลังและซอกคอก่อนจะเป่าลมเปาๆ ลงไปที่ใบหูของคนตัวเล็กจนตอนนี้คนตัวเล็กเริ่มมีอาการบางอย่างตอบสนอง

"พี่ พี่จะทำอะไรนะครับ"

"พี่คิดว่าพี่คงไม่ต้องตอบนะครับ" แจ็คสันกระซิบข้างหูก่อนจะปลดตะขอและกระชากกางเกงทั้งชั้นนอกและชั้นในของคนตัวเล็กออกในรวดเดียว

ก่อนที่เจบีอุ้มอีกคนแล้ค่อยๆ วางร่างเล็กของชเวยองแจไว้บนเตียงก่อนที่ทั้งสองจะรีบตามขึ้นไปก่อนจะช่วยกันจับท่อนเอ็นที่หดตัวอ่อนด้วยความกลัวที่ทั้งสองเปลี่ยนไปจากรุ่นพี่ขี้เล่นเป็นเหมือนกับเสือร้ายที่กำลังต้อนให้เหยื่อจนมุม ก่อนที่เจบีจะเป็นคนค่อยๆ ใช้มือของเขารูดขึ้นลงจนสิ่งนั้นของชเวยองแจ ค่อยๆ
ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีอารมณ์ร่วม

"ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ยยองแจ"
แจ็คสันเอ่ยแซวก่อนจะใช้ริมฝีปากลากผ่านที่เม็ดสีสวยบนยอดอกของอีกคน

ของสงวนของยองแจเริ่มแข็งตัวอย่าง เต็มที่ไม่ต่างกับทั้งดจบีและแจ็คสันที่กำลังมัวเมากับหน้าอกและท่อนเอ็นของคนตัวเล็ก

ก่อนที่ยองแจจะตั้งตัวเจบีก็ค่อยๆ ครอบครองท่อนเอ็นร้อนของคนตัวเ็กด้วยริมฝีปากของตัวเองในขณะที่แจ็คสันอ้อมไปด้านหลังก่อนจะหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงออกมาเปิดหลอดก่อนจะป้ายเนื้อเจลใสออกมาป้ายไปยังช่องทางด้านหลัง

"อ่ะ" ชเวยอแจส่งเสียงออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นบริเวณด้านหลังและสิ่แปลกปลอมที่ค่อยๆแทรกเข้ามา

"ใจเย็นๆอย่าเกร็งนะยองแจ" ป็นเจบีที่ละริมฝีปากออกมาก่อนจะพูดกับอีกคนด้วยน้ำเสียงกระเส่าและกับไปสนใจกับสิ่งที่อยู่ในมืออีกครั้ง


"พี่เจบีเบาหน่อยครับพี่ ซี๊สสส ผมเสียวนะครับ อะ อ่ะ พี่แจ็คสัน อ่ะ อ่ะ อื้อออ~"
เจบีมองหน้ากับแจ็คสันก่อนจะพยักหน้าอย่างรู้กัน โดยที่เจบีค่อยๆ เขยิบตัวให้กลับหัวทำให้ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในลักษณที่เรียกว่า 69 และเเจ็คสันก็ค่อยๆ เพิ่มนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบเป็นสามนิ้ว

"จะเมินพี่หรอครับยองแจ" เจบีละริมฝีปากอีกครั้งก่อนที่จะเอื้อมมือไปกดหัวของยองแจให้รับแท่งร้อนของเขาเข้าไปในโพรงปาก

ริมฝีปากร้อนของยองแจรับส่วนแข็งขืนของชายหนุ่มไปเต็มๆ ก่อนจะค่อยๆ ละริมฝีปากและใช้ลิ้นเล็กไล่ละเล็มไปตามความยาวของท่อนเอ็น

"อืมดีครับ อ่า อย่างนั้นแหละครับยองแจ"

"อ่ะ" ละเป็นอีกครั้งที่ยองแจกำลังเพลิดเพลินกับแท่งร้อนตรงหน้าแต่ถูกกระชากเหมือนตกลงจากที่สูงเมื่อแจ็คสันนำท่อนเอ็นร้อนของตัวเองใส่เข้ามายังช่องทางคับแคบโดยที่เจ้าตัวไปรู้

"อ่ะๆ พี่แจ็ค อื้อออ มันแน่น" ยองแจบอกในขณะเดียวกันเจบีก็ลุกขึ้นจับตัวยองแจยกขึ้นและพลิกให้ยองแจอยู่ในท่าคลานเข่าโดยที่ช่องทางด้านหลังยังเชื่อต่ออยู่กับส่วนอ่อนไหวของแจ็คสัน ก่อนจะเดินไปล้อนด้านหลังของเเจ็คสันไว้

"ไอ้บีแกจะทำอะไรวะ"

"บางทีเราก็ไม่ได้อยู่ท่านี้กันมานานแล้วนะไอ้แจ็ค"

แจ็คสันผวาทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่าหลอดเจลที่เขาใช้เมื่อซักครู่ตอนนี้ไปอยู่ในมือของร่างสูงก่อนจะสัมผัสได้ว่านิ้วเรียวของเจบีป้ายเจลใสนั้นมาที่ช่องทางด้านหลังก่อนจะตามมาติดๆด้วยนิ้วเรียว

"ไอ้สัสบีเจ็บ" แจ็คสันโวยวายแต่ก็หนีไปไหนไม่ได้ในเมื่อตอนนี้ตัวเขาอยู่ตรงกลางระหว่างยองแจและเจบี

"มึงแมร่งแย่ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะ มึงนะมึง" มื่อหมดทางเลือกแจ็คสันจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลยปล่อยให้เจบีค่อยๆ เพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามในขณะที่ตัวเองก็เอื้อมมือไปปลุกอารมณ์ของยองแจและค่อยๆ ขยับเอวสอบเข้าออกเป็นจังหวะเนิบๆ ใส่คนตรงหน้า

"อ่ะ / อ่าาาา" แจ็คสันปละยองแจผวาเฮือกเมื่อเจบีสอดใส่เข้ามาในช่องทางเต็มแรงแบบไม่รอช้า ส่งผลให้แจ็คสันกระแทกร่างบางไปเต็มแรงเช่นกัน จนเป็นเหตุให้ร่างบางของยองแจปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา

"ไวจังนะครับยองแจ งั้นพี่จะถือว่าออเดิร์ฟของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก"

เจบีพูดก่อนจะเอามือจับสะโพกหน้าของแจ็คสันและค่อยๆ ขยับกำกับจังหวะในเกมรักครั้งนี้ ในขณะที่แจ็คสันค่อยๆ เอื้อมมือไปขยับรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของยองแจเพื่อปลุกอารมณ์ของร่างบางอีกครั้ง

"อ่ะ อื้อออ อ๊าาาๆ"

"อ๊ะะ อ่ะ แรงอีก เร็วอีกเจบี"

"พั่บๆ ๆ อืมมมม"

เสียงครวญครางเเห่งความสุขดังก้องไปทั่วห้องพักโดยที่ยองแจไม่ทันได้สังเกตุว่าที่มุมหนึ่งของห้องมีการทำงานของอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ที่ใช้สำหรับบันทึกภาพเคลื่อนไหวทำงานอยู่

เจบี แจ็คสัน ก็แค่คนชอบเก็บภาพความประทับใจเท่านั้นเอง

"อ่ะ ผมจะไม่ไหวแล้วครับพี่"

"พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน"

"งั้นไปพร้อมกันนะ"

เจบีขยับเอวสอบใส่แจ็คสันด้วยจังหวะหนักหน่วงอีกสามสี่ครั้งในขณะที่แจ็คสันก็เพิ่มแรงส่งไปยังยองแจก่อนที่ทุกอย่างในสมองของทั้งสามจะเป็นสีขาวโพลนไปในที่สุด

"อร๊าาาา สุดยอดไปเลย" แจ็คสันเอ่ยปากก่อนจะดึงแท่งร้อนของตัวเองออกจากช่องทางของยองแจก่อนจะทิ้งตัวลงไปกอดกับเพื่อนรักอย่างเจบี

"ไอ้เหี้ยบี มึงนะมึง แมร่งเลว"

แจ็คสันว่าก่อนจะงับฟันคมลงไปบนลาดไหล่บองเจบี

"ก็วันนี้มึงสวยนี่หว่าไอ้เตี้ย เดี๋ยวกูไปปิดกล้องก่อนมึงนอนไปเถอะเดี๋ยวกูจัดการให้"

เจบีเอ่ยปากก่อนจะก้มลงไประกบปากกับแจ็คสันแล้วผละออกมามองไปยังร่างบางที่นอนสลบไสลไม่ได้สติของชเวยองแจ

"ไว้ตื่นขึ้นมาเรามาดูหนังกันอีกรอบนะชเวยองแจ"

เจบีพูดขึ้นและหันไปยักคิ้วให้เพื่อนรักก่อนจะเดินไปจัดการตัวเองทอ้งให้เพื่อนรักนอนรอไปพร้อมกับอีกคน




กลับไปเม้นที่เด็กดีให้เค้าบ้างนะ >\\\<